Barbara Litarska urodziła się 1 listopada 1940 r. we wsi Kwaśniów Górny. Ojciec nauczył ją kochać przyrodę, matka „wyśpiewała jej dzieciństwo”. Wcześnie zaczęła rysować, a kiedy nauczyła się czytać pokochała wiersze. Pierwszą piosenkę ułożyła mając 8 lat, lecz wstydziła się jej zaprezentować – uważała, że wiersze i piosenki mogą pisać ludzie starsi, wykształcenie, toteż niejeden wiersz trafił do szuflady.
Z powodu trudnych warunków materialnych i zdrowotnych tylko jeden rok uczęszczała do szkoły plastycznej. Działalność plastyczną rozwinęła dopiero po wychowaniu dzieci, a nieodparta chęć pisania poezji przyszła kilka lat temu. Odtąd – jak sama mówi – „obraz i słowo są dla mnie jak powietrze i kromka chleba”.
Obecnie należy do Klubów Literackich w Kluczach, Olkuszu, Bolesławiu i Sławkowie. Jest także członkiem chóru przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku w Olkuszu. Przez okres czterech lat była wolontariuszką w Środowiskowym Domu Opieki w Olkuszu, uczyła osoby niepełnosprawne malarstwa.
(źródło: B. Litarska, Szepty, Klucze 2014)
Świt
rozpalił
na niebie
ognisko
wydaje się że płomienie są
tuż przy oknie
można je nabrać w dłonie
ogrzać dalekich i bliskich
lecz zanim zdążyłam
rozgrzać myśli
z podniebnej łuny
została tylko
czerwona kreska
jak bardzo trzeba się śpieszyć
z braniem i dawaniem ciepła
Przede mną
Ścieżka
jak znak zapytania
i rzeka
jak rozlana niepewność jutra
tylko szum liści łagodzi niepokój
pytam
drzewa
o sens życia
ono
nie musi się przemieszczać
za kromką chleba
wystarczą mu
krople deszczu
i skrawek nieba